கண்களும் கவி பாடுமே என்பதற்கிணங்க கொஞ்சும் சலங்கையாய், கொத்தி செல்லும் கழுகினும் கூர்மை, விழி மூடி யோசித்தாலும் நீங்காத குளுமை, கலங்காத நெஞ்சையும் சற்றே கிறங்கடிக்கும் புதுமை, இனிது சொல்லும் இதழை சுவைக்கும் இளமையின் இனிமை ........ இது கயல் விழி மட்டும் அன்று கவிதையின் சுரங்கமும் கூட
கயல் விழி
Friday, April 19, 2013
அம்மா
உதிரத்தில் தாங்கி உயிர் தந்த தாயே
உதிரத்தை பாலாக்கி ஊட்டி வளர்த்தாயே
மதுரமாய் உணவூட்டி வளர்த்தெடுத்த தாயே
மழலை பருவத்தில் கல்வி கொடுத்தாயே
ஊருலகங்கனதா ஒப்பற்ற தாயே
ஓடியோடி எமக்காய் உழைத்தாயே
காரியங்கள் நாளும் களையதுளைத்தாயே
வீரியங்கள் தான்குறைய நோயில் விழுந்தாயே
கல்வியளித்து கடமை கொடுத்தாயே
கடைசியில் எம்மை கைவிட்டாயே
நோய் வரும்போது எம்மை கைவிட்ட தாயே
நூதனமாய் நோய் தாக்க வானில் பறந்தாயே
வேறுலகம் செல்லவென எம்மை மறந்தாயே
நாம்வாழ நீவீழ்ந்த நல்லதொரு தாயே
நன்மை தந்த உம்மை நாம் மறவோம் தாயே
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
thaai anpai patti eluthappadum anaithum araikuraije...
ReplyDeleteenenil...
aval anpu molikalukkul vasappadatha onru!!!!
மறு முறை உந்தன் கருவறை வேண்டும்
ReplyDelete